Domates biber patlıcan! Birer kilo alsanız 100 TL

Doğu Kışla’da kurulan Perşembe ve Cumartesi Pazarlarına mutlaka uğrarım.

Hem alışverişimi yapar hem de pazaryerini dikkatle gözlemlerim.

Pazarcıları…

Vatandaşları…

Dilencileri…

Zabıtaları…

Son bir yıldır en çok dikkatimi çeken, insanların torbalarını sadece sebze ile dolduruyor olmaları.

Sadece sebze!

Hiç unutmam:

M.Alipaşa Mahallesi meydanında dayımın şarküteri dükkanı vardı ve ben orada çalışıyordum.

80’li yıllar…

Cumartesi günleri çok iş olurdu.

İnsanlar, Bağdat Caddesinde kurulan Cumartesi Pazarı’ndan filelerini tıka basa doldurup evlerine dönerken bizim dükkana uğrardı.

Hiç tereddütsüz.

Bir kalıp yağlı peynir.

Bir kilo lor peyniri.

Bir kilo yayık tereyağı.

Bir büyük kangal sucuk.

Yarım kilo pastırmayı alıp, parasını ödeyip çıkarlardı.

Bugün, yani Yeni Türkiye’de durum öyle mi?

İnsanlar Perşembe ve Cumartesi Pazarı’ndan çöpe atılacak çürük ürünleri eşeliyor.

Bir kalıp yağlı peynir 200 lira.

Bir kilo tereyağı 250 lira.

Bir kangal sucuk 300 lira.

Yarım kilo pastırma 400 lira…

Ya sebze?

Domates 40 lira, biber 40 lira, patlıcan 20 lira…

Birer kilo alsanız 100 lira.

…

Temel ihtiyaçlarını gideremiyorsanız, Türkiye’de yaşıyor olmanızın ne anlamı var?

Karnınızı doyuramıyorsanız Somali, Uganda, Kenya, Kongo’ludan ne farkınız kaldı ki?

Eski Türkiye’de insanlar ne kadar yoksul olursa olsun sofrasından zeytini peyniri, eti sütü eksik etmezdi.

Semt pazarlarında sebze meyve sudan ucuzdu.

Bu anlattıklarımı, 40 yaşın üzerindeki herkes iyi biliyor.

Kocaeli’nin nüfusu 2 milyonu aşmış.

Kocaeli ile birlikte batıdaki kentlerin nüfus artışında öyle büyük bir fark görünmüyor.

İnsanlar pahalı diye, barınamıyor, karnını doyuramıyor diye batı kentlerinden köylerine geri dönüyor.

Artık İstanbul’un, Kocaeli’nin taşı toprağı altın değil.

…

Türkiye’nin sürüklendiği bu karanlık koşullardan çıkışı nasıl mümkün olabilir bilmiyorum. Bugünkü iktidar tamamen çaresiz.

Muhalefet hala güven vermiyor.

Çaresizlik artık çok ağır geliyor.